รำวงย้อนยุค เป็นการละเล่นพื้นบ้านที่พัฒนามาจาก “รำวงมาตรฐาน” ซึ่งกำเนิดขึ้นในสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม ราว พ.ศ. 2487 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความสนุกสนานรื่นเริงของประชาชน สร้างความสมัครสมานสามัคคี และเป็นสื่อเผยแพร่ความเป็นไทยผ่านดนตรีและการร่ายรำ

รำวงย้อนยุคมีลักษณะเด่นคือการเต้นรำหมู่ โดยชายและหญิงจับคู่กันรำเป็นวงกลมตามจังหวะเพลง มีท่ารำมาตรฐาน เช่น ชักแป้งผัดหน้า ชะลอมข้าวสาร ตบแผละ ชะลอมชาวนา ฯลฯ ซึ่งเป็นท่าที่กำหนดให้ประชาชนสามารถรำตามได้ง่าย ไม่ซับซ้อน แต่ก็แฝงด้วยความงดงามแบบไทย ๆ

ปัจจุบัน “รำวงย้อนยุค” ได้ถูกนำมาฟื้นฟูและดัดแปลงให้เข้ากับงานรื่นเริง งานประเพณี และงานวัดต่าง ๆ จุดเด่นอยู่ที่การแต่งกายของผู้รำ ซึ่งนิยมแต่งชุดไทยย้อนยุค เช่น ชุดไทยจักรี ไทยรัชกาล ชุดไทยประยุกต์ หรือบางครั้งแต่งแบบชาวบ้านสมัยก่อน เพื่อสร้างบรรยากาศให้ผู้ร่วมงานได้ย้อนรำลึกถึงความสนุกสนานในอดีต

นอกจากนี้ ดนตรีที่ใช้ประกอบมักเป็นเพลงลูกทุ่งหรือเพลงเก่าที่ได้รับความนิยมในแต่ละยุค ทำให้รำวงย้อนยุคไม่เพียงเป็นการละเล่นเพื่อความบันเทิง แต่ยังเป็นสื่อทางวัฒนธรรมที่สะท้อนวิถีชีวิตและรสนิยมของคนไทยในแต่ละช่วงเวลา